اثربخشی گروه درمانی متمرکز بر ابراز وجود در کاهش پرخاشگری و بهبود پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دبیرستانی

چکیدههدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی گروه درمانی متمرکز بر ابراز وجود در کاهش پرخاشگری و بهبود پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه شهر شیراز انجام شده است. روش: در یک بررسی آزمایشی، از میان 125 نفر به کمک پرسش نامه پرخاشگری (agq) و مصاحبه تشخیصی، 32 نفر گزینش شده و به تصادف در دو گروه آزمایش و گواه جای داده شدند. هم چنین از میان دانش آموزان عادی همان دبیرستان ها و کلاس ها به تصادف 32 نفر به عنوان گروه مقایسه انتخاب شدند. سپس روش مداخله گروهی ابراز وجود در 12 جلسه 90 دقیقه ای در مورد گروه آزمایش انجام شد و دو گروه عادی و پرخاشگر، درمانی دریافت نکردند. هر سه گروه پس از پایان دوره مداخله به پرسش نامه های پژوهش پاسخ دادند. داده های به دست آمده به کمک آزمون های آماری t، تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی شفه تحلیل شدند. یافته ها: تحلیل واریانس در مرحله پس آزمون در سه گروه از نظر متغیرهای پرخاشگری و پیشرفت تحصیلی (01/0p<) تفاوت معنی دار نشان داد. به بیان دیگر پرخاشگری در گروه آزمایش کاهش یافت و در پیشرفت تحصیلی آنها بهبود معنی دار پدید آمد. نتیجه گیری: درمان گروهی ابراز وجود در کاهش پرخاشگری و پیشرفت تحصیلی مؤثر است.